İLK BÖLÜM
SONRASI
THE PAPER
DEĞERLENDİRMESİ:
OKUMAYA ÜŞENENLER İÇİN:
"Diziyle ilgili en büyük çıkarımım ve mutluluğum diyeceğim, The Office'in köklü mirasının üzerinde yükselirken aynı zamanda da yeni anti kahramanlar yaratabilmesi ve bir de üstüne 2000'lerin ilk yarısının anti woke söylemlerini üzerinden -şüphem yoktu zaten- silkinebilmesi ve günceli yakalayabilmesi oldu."
The Office'in yaratıcısı Greg Daniels'ın yeni projesi, The Paper tüm bölümleriyle birlikte 4 Eylül'de yayınlandı.
The Office benim ruh halime göre, binge'bilite anlamında zaman zaman Friends'den bile daha üst sıraya koyabildiğim, en çok baştan başladığım dizi. Bu ara hatta bilmiyorum kaçıncı kez, yeniden izlemekteyiz, Pam hamile, Jim'le evlenmek üzereler, Dwight'ta insanlaşma ibareleri görülüyor...
Bugün ise The Paper'ın ilk bölümünü izledim. Can çekişmekte olan bir gazete, Truth Teller'ın çalışanlarına odaklanıyor olmasından, ya da The Office hakkındaki zaten çok yüksek duygularımdan ve Daniels'ın kalemine güvenimden, hemen dahil hissettim kendimi bu projeye. Hiç yabancılık çekmeden, pek görüşmesen de yıllardır tanıdığın, çocukluğunu bildiğin ve senin de çocukluğunu bilen arkadaşlarınla yeniden karşılaşmak gibi. Ya da çok sevdiğin ve güvendiğin bir arkadaşın seni bir arkadaşıyla tanıştırmış ve onunla hemen kaynaşabilmişsin gibi.
The Office'i çeken belgesel ekibi 20 yıl sonra yeniden Scranton, Pennsylvania'ya Dunder Mifflin'in binasına döner, burada şirketin başına ne geldiğini Bob Vance, Vance Refrigeration'dan dinleriz, anlattıklarından Phyllys'le hala birlikte olduklarını, Stanley'le de iletişimlerinin sürdüğünü öğreniriz.
Dunder Mifflin ofisi artık lazer göz ameliyatları yapan bir klinik olarak hizmet vermektedir, şirket ise 2019'da Toledo, Ohio'lu Enervate tarafından satın alınmıştır. Enervate, ofis malzemeleri, tuvalet kağıdı ve klozet kapağı koruyucusu gibi kağıttan yapılma ürünler satan bir şirkettir ve bir de yerel gazete birimi vardır. Zamanında 400 çalışanı olan bu gazetede şimdi iki elin parmaklarını geçmeyecek kadar insan çalışıyordur, doğru düzgün muhabirleri bile yoktur, haberleri ajanslardan alıp sayfalarına otomatik olarak yükleyen bu gazete abonelik sistemiyle 'bir şekilde' işlemektedir.
Domhnall Gleeson yani Ned Sampson gazetenin genel yayın yönetmeni pozisyonuna getirilir. Gazeteyle ilgili büyük planları, hayalleri vardır, üniversitede basın yayın okumuş olmasına ve üniversite gazetesinin editörü olmasına rağmen ölmekte olan bu mesleği sürdürmeye cesaret edememiş ve babasının yolundan gidip kağıt satıcısı olmayı bu tutkusuna tercih etmiştir. Enervate'teki işi bulması da babasının tanışıklıkları sayesinde gerçekleşmiştir (Hello, nepo baby). İyi bir satış elemanıdır (hello, Michael!) Bölümün sonunda şirkette çalışan herkese muhabir olmaları için çağrıda bulunur ve çağrısı karşılık bulur.
The White Lotus'la uluslararası üne kavuşan Sabrina Impacciatore, The Paper'daki ismiyle Esmeralda Grand, clickbait haberler yaparak Ned'in geldiği pozisyonu o ana dek geçici de olsa (assistant TO the manager gibi düşündüm ben) işgal etmiş kişidir ve otomatik olarak Gleeson'ın en büyük düşmanına dönüşür.
Sayfa sekreteri Chelsea Frei, yani Mare Pritti ve Ned'in arasında daha ilk karşılaşmalarından itibaren bir kıvılcım oluştuğunu görürüz, ne yöne savrulur, ikinci bölüm Mare'in lezbiyen olduğunu öğrenir miyiz, sanmıyorum, ama göreceğiz...
Orijinal diziden (Amerikan versiyonunu orijinal kabul ediyorum bu noktada) geri gelen tek karakter muhasebe müdürümüz Oscar Nunez. Bildiği yerden devam ediyor Oscar'ımız ve bu tanıdık, yargılayıcı ifadeyi o floresan ışıklarının altında görmek keyifimi yerine getirdi.
Nunez'le birlikte muhasebe departmanında çalışan Adelola rolünde Gbemisola Ikumelo en sevdiğim karakterlerden oldu renkli gardırobu ve elinden düşürmediği Stanley termosuyla. Kendisini Komedide En İyi Kadın Oyuncu Bafta'sını kazandığı Black Ops'tan tanıyorum 2023'te ilk sezonu yayınlanmıştı ve kendilerini bir uyuşturucu çetesinin elinde bulan çaylak polislerin hikayesini anlatan bir diziydi, radarınıza almanızı tavsiye ediyorum yeri gelmişken.
Bir başka muhasebeci, Adam Cooper rolünde, Anna Kendrick'le birlikte olduğu haberiyle ismini öğrendiğim komedyen Alex Edelman var ve hiçbir şey yapmasına gerek kalmadan komik görünüyor. Hafif yavaş zekalı biri gibi, belki de çocuklarının beslenme çantasından yediği içindir öğle yemeğini, bilmiyorum.
Ramona Young'ın canlandırdığı Nicole Lee'nin resmi olmayan görev tanımlarından biri gazetenin web sitesini ziyaret edenlerin bilgilerini satmak, ne kadar güncel öyle değil mi? Ayrıca Detrick Moore yani Melvin Gregg'le de bir şeyler oluyor aralarında. Detrick en ısınamadığım karakter oldu şimdilik, Dwight'ın yerini doldurmak için mi orda tam anlayamadım. Gerçi şunun da üstünde özellikle durmak isterim ki The Paper'ın en sevdiğim yanı The Office'teki hiçbir şeyi ve kimseyi yenisinin yerine koymaya çalışmaması oldu.
Toplantı sırasında bir anda sigara yakabilen, bulmaca çözmeyi sevmesinden ve siyah olmasından mütevellit Stanley yakıştırması yapılabilecek 60+ bireyimiz Barry, yani Duane Shephard Jr., ne iş yaptığını henüz çözemediğim ama gazeteye katkıda bulunmaya karar vermesine sevindiğim pek komik ve tatlı Travis, Eric Rahill ve şirketin stratejisti olarak kendini tanıtan, para odaklı, (Gleeson ve Impacciatore ile birlikte en tanıdık yüzlerden) Tim Key'in canlandırdığı Ken Davies dizinin değerini yükseltiyorlar.
Ve başa dönüp tekrar edeyim:
Diziyle ilgili en büyük çıkarımım ve mutluluğum diyeceğim, The Office'in köklü mirasının üzerinde yükselirken aynı zamanda da yeni anti kahramanlar yaratabilmesi ve bir de üstüne 2000'lerin ilk yarısının anti woke söylemlerini üzerinden -şüphem yoktu zaten- silkinebilmesi ve günceli yakalayabilmesi oldu.
Bunu artık kimsenin okumadığı kağıttan bir gazetenin nasıl basıldığını anlatırken yapıyor olmasını da ayrıca başarılı buldum. Uzun ömürlü olacağını tahmin ve ümit ediyorum. Yeni komedimiz hayırlı olsun.
En sevdiğim 'uzun soluklu' sitcom listesi:
PARKS AND RECREATION
SEINFELD
SCRUBS
NEW GIRL
İyi seyirler!
D.