çocukluğum is back.
ya as sinemasında, elmadağ'daydı, simdi yerinde klein var yanılmıyorsam; ya da teşvikiye afm sinemalarında izlemiştik, o da reasürans pasajının alt katındaydı, çok film izledim orda sonra, bir dönem nedense eve yakın olmamasına rağmen hep oradaydık.
ama bunu anannemle izlemiştim. önemli olan kısmı bu. kesin annem organize etmiştir bu güzel date'i ama ben yanımda oturanı hatırlıyorum netice itibariyle. acaba mısır da yemiş miyizdir? ananemin beşiktaş'taki evinden sinemaya nasıl gittik acaba? annem mi bıraktı? taksiye mi bindik? yürüdük mü? film türkçe dublajlı mıydı? kendimi bildim bileli altyazılı film izliyorum, üşenenleri hiçbir zaman anlamamışımdır. italyanlar pek tembeldir bu konuda, dublaja öyle alışkınlar ki, çok da iyiler bu işte, insanın kulağını hiç tırmalamaz, hem seslendirenler hem de genel olarak arka sesler, soundun kendisi... neyse ağlamıyım diye konuyu değiştirdim. şu simba'nın suratına bakın ve geri kalan her şeyi unutun.